Als je last hebt van claustrofobie, moet je dit verhaal niet lezen. Wel, als je wilt ervaren hoe het een vrouw verging, die acht dagen lang opgesloten zat in een kliko, vastgeketend aan een ijzeren stang, onzeker of zij wel zou blijven leven. Haar voorgangster overleefde het niet, maar Stephanie Slater is vastbesloten om terug te vechten.
Het is een van de meest beruchte ontvoeringszaken in Engeland. De zaak van de 30-jarige Stephanie Slater, een jonge moedige makelaarsassistente, die een gewelddadige ontvoering overleefde door op haar instinct te vertrouwen. De volgende tekst staat op de achterflap van haar boek: “Mijn angst voorbij”:
“Op een ijskoude winterdag in 1992 werd de vijfentwintigjarige makelaarsassistente Stephanie Slater ontvoerd toen ze een lege woning liet zien aan een potentiële koper. Na een kort gevecht met deze onbekende, besefte ze dat haar leven op het spel stond. Doodsbang deed ze wat hij van haar verlangde. ‘Bob’ sloot haar dagenlang op in een kist, niet groter dan een grote diepvrieskist. Stephanie was vastbesloten om te overleven, en stelde alles in het werk om een persoonlijke band met ‘Bob’ op te bouwen. Ten slotte wist ze haar vrijheid te herwinnen. Voor de jonge vrouwen die dit kan overkomen, en voor de slachtoffers die minder geluk hadden, vertelt Stephanie Slater het gruwelijke verhaal van haar ontvoering.”
In de documentaire van CI “Crimes That Shook Britain” haar eigen verhaal. Acht eindeloze dagen ligt Stephanie Slater geketend aan een ijzeren stang in een kliko, onzeker of zij zal leven of sterven. De dader, Michael Sams eist 175.000 pond van haar werkgever. Wat zij op dat moment niet weet is dat de ontvoerder kort daarvoor een moord heeft gepleegd, het slachtoffer is de 18-jarige prostituee Julie Dart.
Het is woensdagochtend 22 januari 1992. Stephanie Slater werkt pas zes weken bij haar nieuwe werkgever, Shipways, een makelaarskantoor in Birmingham. Ze heeft een afspraak voor een huisbezichtiging die per brief is gemaakt en niet middels het gebruikelijke telefoontje. Als Stephanie bij het huis aankomt staat de man al op haar te wachten. Hij loopt mank. Al snel merkt Stephanie dat de man niet geïnteresseerd is in het huis en voelt zich slecht op haar gemak. Op het moment dat ze zich even omdraait slaat hij toe en weet hij haar te overmeesteren.
Zonder een spoor na te laten verdwijnt Stephanie uit Birmingham en wordt zij meegevoerd naar Newark, een plaatsje 70 miles bij Birmingham vandaan. Hoewel ze geblinddoekt is, probeert Stephanie zoveel mogelijk geluiden te herkennen, iets wat haar de komende acht dagen zal afleiden van haar angstaanjagende bestaan.
Ondertussen beginnen haar collega’s zich zorgen te maken en niet zonder reden. Haar manager, Kevin Watts, krijgt een telefoontje van Sams met de mededeling dat hij haar heeft ontvoerd en laat een opname van Stephanie horen. Sams eist 175.000 pond losgeld. Als Kevin Watts besluit om de politie in te schakelen, vraagt hij de politie met klem om het nieuws van Stephanie geheim te houden, omdat niemand weet hoe de kidnapper zal reageren.
“Binnen 5 minuten staan er agenten in uniform bij Shipways,” vertelt Stephanie cynisch.
In eerste instantie wordt het onderzoek klein gehouden, maar al snel werken agenten van West-Yorkshire en West-Midlands samen. Ondertussen worden de ouders van Stephanie door de politie geïnformeerd over haar verdwijning en wordt er een gezinsconsulent ingezet om hen gedurende de periode van de kidnapping bij te staan.
Stephanie wordt meegenomen naar een werkplaats met een zware metalen deur. Sams bindt haar vast met een dik touw en haalt zijn handen door haar haar. Op dat moment denkt Stephanie dat hij haar zal vermoorden en is doodsbang. Als hij haar vraagt haar kleren uit te trekken, weigert ze. Woedend beschuldigd hij haar ervan verantwoordelijk te zijn voor de dood van een andere makelaar, die op dat moment nog vermist wordt. Als ze zich geschrokken uitkleedt, verkracht hij haar en laat bijtwonden achter op haar lichaam. Op dat moment voelt ze een enorme vechtlust opkomen en geeft geen kik. Ze neemt zich voor hem geen enkele voldoening te schenken, zelfs al zou hij haar vermoorden.
Daarna wast hij haar, geeft haar dikke mannenkleding om zich tegen de kou te beschermen en maakt de opmerking dat hij hoopt dat ze geen last heeft van claustrofobie. Hij doet haar handboeien om en duwt haar in een kliko, met haar handen om een ijzeren stang geklemd die boven haar hoofd bevestigd is. Ook bevestigt hij elektrodes om haar been, zodat ze zich niet kan bewegen zonder een enorme pijn te voelen. Vervolgens vergrendelt hij de kist en verlaat de werkplaats.
Alles aan haar doet pijn en ze wenst dat ze er niet meer is als hij terugkomt. Als haar nood het hoogst is, ziet ze ineens een klein licht vanuit een gaatje in de kist en in dat licht ziet ze het gezicht van Jezus. Er komt een enorme rust over haar. Ze denkt dat ze gestorven is, maar in plaats daarvan is ze in slaap gevallen.
Als hij de volgende dag terugkomt en haar uit de kist sleept, kan ze zich niet meer bewegen, waarop hij haar armen en benen masseert om warm te worden. Op dat moment beseft ze dat ze misschien kan inspelen op zijn gevoel.
Als zij vijf dagen gevangen zit maakt Stefanie een opmerking waarom hij erg moet lachen en hij zegt dat hij zich nu moet ontdoen van een andere kliko, die bedoeld is om haar dode lichaam in op te bergen. Overmand door emoties valt Stefanie hem huilend in zijn armen.
Hoewel Sams elke dag doorbrengt in zijn kleine repairshop, die aan de werkplaats grenst, durft Stephanie niet om hulp te roepen. De geluiden neemt ze goed in zich op. Het gerinkel van de kassa, het gelach als Sams een grapje met zijn klanten maakt, de keren dat Sams’ vrouw zijn lunch komt brengen.
Ondertussen vergelijkt de politie de brief van de ontvoerder met die van een onopgeloste moordzaak van een prostituee, Julie Dart, het handschrift blijkt overeen te komen. De politie vreest voor het leven van Stephanie. Na acht dagen wordt het losgeld geregeld en moet Kevin Watts van het makelaarskantoor het geld achterlaten bij een brug op een verlaten plek. Op een slimme manier lukt het Sams om het losgeld te incasseren en hoewel hij mank loopt, weet hij weg te komen zonder dat de politie hem kan traceren.
Ondertussen wacht Stephanie al de hele dag op zijn terugkomst en op haar vrijlating. Als hij ‘s avonds laat in de werkplaats verschijnt, belooft hij haar thuis te brengen omdat hij niet wil dat haar iets naars overkomt… Uiteindelijk laat hij haar vlakbij haar ouderlijk huis vrij en verdwijnt in de nacht. Door de hoop niet op te geven heeft Stephanie haar leven gered.
Dankzij Stephanie heeft de politie nu genoeg materiaal om de jacht op Michael Sams te openen. Op het programma Crimewatch van de BBC wordt het cassettebandje gedraaid van zijn telefoongesprek, waarna de ex-vrouw van Sams opbelt met de suggestie dat het misschien om haar ex-man gaat. Als de politie op de werkplaats van Sams arriveert, weten ze al direct dat Sams de dader is. De telefoon met de draaischijf, de kassa, de magnetron, alle dingen die Stephanie heeft beschreven, zijn aanwezig. Alsof hij op hun komst gewacht heeft, bekent Sams de ontvoerder te zijn van Stephanie Slater.
Michael Sams krijgt 4 keer levenslang: “Voor de kidnapping van Stephanie Slater, de afpersing van British Rail en de moord op Julie Dart”.
In zijn jeugd vindt de politie geen antwoorden. Sams is dyslectisch – dat blijkt uit de spelfouten in de brief – hij is slim en arrogant en een harde werker. Als hij door ziekte een van zijn benen moet missen lijkt zijn persoonlijkheid te zijn veranderd.
“Yes he was calculated. Yes, he did plan it to a certain extent, but he was no master criminal. At the end of it, he was just lucky. You can analyze him endlessly, but it doesn’t matter. He doesn’t matter. He doesn’t matter in this world.” Stephanie Slater in het interview met CI.
Volgende week mijn laatste artikel alweer.
Ik ben ED Vermeulen, Rotterdamse detectiveschrijver. Be Safe!
