Omslag Bureau MaRiT Deel 7 Het KattenPension

‘OMDAT DIERENLEED NOOIT VANZELFSPREKEND MAG ZIJN’

” … Plotseling viel de deur achter haar met een klap dicht en werd de sleutel omgedraaid. Ze had de sleutel in het slot laten zitten. Met een ruk draaide ze zich om en liep verdwaasd naar de deur. Hysterisch bonsde ze erop en schreeuwde dat ze de deur weer moesten openen. Maar de sleutel werd niet omgedraaid. Nog harder schreeuwde ze, uitzinnig van angst. Op haar betraande gezicht lag een geschokte uitdrukking. Het bleef stil in de hal, alsof de deur uit zichzelf op slot was gegaan. Maar ze had het duidelijk gehoord, iemand had de deur op slot gedraaid.. ….”

In deze vlot geschreven detectiveroman wordt privédetective Marit Johansen door één van haar buurtgenoten om hulp gevraagd. Er wordt een huisdier vermist. Door het gebrek aan werk besluit ze op het verzoek van de ontredderde vrouw in te gaan en begint een zoektocht die gaandeweg steeds grimmiger wordt. Een bevriend rechercheur, Dix Boeks, vertrouwt haar toe dat er de laatste tijd met regelmaat vuilniszakken met een lugubere inhoud uit de rivier worden gevist. Als een aantal louche individuen haar pad kruist, dreigt een ogenschijnlijk simpele opdracht volledig uit de hand te lopen…

 

Onder het politielint:

Henk Visser – Zeehavenpolitie Rotterdam “Weer een spannend boek over Bureau MaRiT, dat zich afspeelt in een voor mij zeer bekende omgeving en voor mij herkenbaar werk, waarvan 13 jaar lid van het HARC team. Lastig maar mooi werk”

Arco van der Lee – De Stem van Dordt Wie dit verhaal kent, leest nooit meer zonder bijgedachten de rubriek ‘vermiste huisdieren’ in de plaatselijke krant”

Bryan Foyler – De wereld van Bryan “Dit boek is gruwelijk goed waarbij je gruwelijk soms letterlijk mag nemen. Maar ook de romantiek ontbreekt niet, waardoor ook dit boek weer moeilijk weg te leggen is”

Cees van Rhienen – ThrillZone / Wat Cees leest “Sociale bewogenheid auteur spettert via Marit van de pagina’s”

 

22 reacties

  1. Reactie van Heidi op 29juli 2019:
    Ik ben verslaafd geraakt aan de boeken van Marit Johansen en kijk dus al met veel plezier uit naar het nieuwe boek. 💕 mijn ultieme wens is ooit nog eens een of een paar gesigneerde exemplaren te mogen bezitten.

    • Hoop dat je in de gelegenheid bent als ik mijn nieuwste deel eind dit jaar zal signeren, dan signeer ik ze graag voor je!

  2. Reactie van Indra via Vrouwenthrillers: Indra (42) op 25 september 2018:
    “Vrijdag het boek gekocht en nu 1/3 deel gelezen. Vanaf de eerste pagina ben ik geboeid door het verhaal. Waar is het verdwenen huisdier gebleven. Wat is er met degene gebeurd die opgesloten werd. Esther Vermeulen schrijft duidelijk en beeldend. Sommige stukken blijven in mijn hoofd.”
    Oordeel:5*

  3. Reactie van Joke via FB: ik had je boek t kattenpension bewaard voor de vakantie en heb het uit. Ik vond t n geweldig boek en kijk nu alweer uit naar je volgende! Ik las er ergens n stukje over en dat beloofd ook weer spannend te worden. Ik blijf benieuwd naar de liefdes perikelen van Marit!!! Ik vindt t geweldig dat je zo’n verhaal ook helemaal op papier krijgt! Chapeau👍👍

  4. De proloog is dusdanig geschreven dat je meteen gevangen wordt door nieuwsgierigheid. Je wilt absoluut weten wat daar aan de hand is.

    ‘Maar ze moest het weten. Met een ruk opende ze nu ook de tweede koelkast, huiverig, voorbereid op het ergste. Ze staarde naar de inhoud, maar kon het niet bevatten. Het leek wel een horrorscenario van een of ander macabere film. Geschokt gaf ze een duw tegen de deur en barstte in huilen uit. Machteloos en ontzet, niet in staat om zich te beheersen.’

    Ook in dit deel weet Esther Vermeulen al weer heel snel de aandacht gevestigd te houden op het verhaal. De lekker korte hoofdstukken met een titel in plaats van een nummer, lezen heerlijk weg. Afwisselend lees je over Marit privé en haar liefdesperikelen (of het ontbreken daarvan) en over hetgeen ze als privédetective op dat moment onderzoekt.
    Een andere keer lees je uit het gezichtspunt van iemand waarvan je niet meteen weet wie het is.
    Het was leuk om James, de broer van Marit weer even terug te zien!

    Marit kan haar werk niet uit haar hoofd zetten en dat levert problemen op als ze na een drukke dag wil gaan slapen.

    ‘Uiteindelijk viel ze in een onrustige slaap. Ze droomde dat ze achtervolgd werd, hoewel niemand haar op de hielen leek te zitten. Toch rende ze voor haar leven, maar een onzichtbare muur hield haar tegen. Verbeten gaf ze niet op, tot ze ineens besefte dat het geen muur was maar dat zij zichzelf in de weg liep.’

    Humor is ook in ‘Het kattenpension’ aanwezig en dat is in dit verhaal zeker nodig; het luchtige van de andere boeken met Marit in de hoofdrol is hier wat verder te zoeken. Door de gruwelijke dingen waarover je leest stijgt het gevoel van spanning meer dan je gewend bent in haar boeken.
    Dierenmishandeling wordt hier uitgebreid beschreven maar ook de redenen voor deze mishandelingen. Het is de hebzucht van mensen die hiervan aan de basis ligt.

    De personages zijn duidelijk neergezet en door de lekker vlotte dialogen in gewone mensentaal is het boek goed toegankelijk.
    Ook ‘Het kattenpension’ is net zoals alle andere delen uit de reeks Bureau MaRiT als zelfstandig boek te lezen.

    sterren 4*

  5. Quote: Het kattenpension is ontspannend maar tevens informatief en maakt met recht deel uit van de ‘Spannende detectivereeks met een vleugje romantiek’ – Graag Gelezen

  6. Gepakt door het verhaal. Tussen de vleug van romantiek door heb ik het in een paar “Binge watching” sessies uitgelezen. Tijdens het lezen had ik zelf een idee gevormd over hoe het zou aflopen, maar toch werd ik verrast.

  7. Aan alle lezende kattengekken: bezint, eer ge begint, want hier gaat hard tegen het poezelige hart geschopt worden… Zonder gekheid, Het Kattenpension, het zevende deel in de Bureau MaRit serie van Esther Vermeulen, is er waarschijnlijk júist een die kattenliefhebbers extra zal aanspreken. Het bewuste kattenpension in Rotterdam, eigenlijk een asiel dat “Happy Cat” heet, is jammer genoeg niet zo’n aangename plek om te vertoeven als de naam doet vermoeden. De eigenaren bekommeren zich niet zo om de katten als ze eigenlijk zouden moeten, zo ervaart een jonge vrijwilligster die zich met hart en ziel aan de arme dieren toewijdt. Er gebeuren rare dingen. Gefluisterde gesprekken, deuren die angstvallig gesloten blijven, de nare lucht die er hangt. Ondertussen zit privédetective Marit een beetje om werk verlegen. Haar vriend en collega Jack is druk bezig in een undercoverzaak en ze ziet hem momenteel maar weinig. Als Roza, een oud, alleenstaand vrouwtje in de buurt, haar radeloos om hulp vraagt bij het zoeken van haar kater Tobias, grijpt Marit deze ‘zaak’ aan. En zo kamt ze de hele Rotterdamse wijk Noordereiland af. Als ze Tobias denkt te hebben gezien bij “Happy Cat” en de volgende dag terugkomt met Roza om hem te identificeren en dan mee te nemen, blijken hij en een dozijn andere bonte katten ‘per ongeluk’ verdwenen. Ze zullen nooit weten of het Tobias echt was… Nog gaan er bij Marit geen alarmbellen rinkelen, terwijl de lezer al vanaf hoofdstuk één in alarmfase rood verkeert. In deze detective gaat het dan ook niet zozeer om het hersenkraken, maar meer om het meeleven. Niet voor niets beleeft de sympathieke Marit alweer haar zevende avontuur. Ze is die leuke buurvrouw zoals iedereen er wel een in de straat heeft wonen, een leuke, vlotte meid die je zo tot je vriendenkring zou kunnen rekenen en die je het beste toewenst. Dat je dankzij Esther Vermeulen over haar schouder heen in haar net wat spannender-dan-gemiddelde leventje mag meekijken is mooi meegenomen. Het feit dat één en één in deze zaak niet meteen twee is, valt Marit ook wel een beetje te vergeven. Ze werkt zijdelings mee aan de opzienbarende verdwijningszaak van een jonge vrouw, daarbij haar oude vriend en politierechercheur Dix helpend. Dat grijpt haar allemaal behoorlijk aan, niet in de laatste plaats vanwege Dix zelf. Marits gevoelens voor Jack worden zwaar op de proef gesteld, wanneer oude gevoelens voor Dix weer opspelen. Het helpt natuurlijk ook niet echt dat Jack tijdens zijn huidige klus een andere vrouw moet versieren… De tweespalt waarin haar hart verkeert is lekker smeuïg en van het een komt het ander. Zelfs als je Marits voorgeschiedenis met Jack en Dix niet kent, voorzie je al wie de ware Mister Right is, maar ach, Marit is ook maar een mens. Uiteindelijk heeft ze beide mannen nodig om haar zaak tot een goed einde te brengen. Het kattenpension is heel goed te volgen zonder meer gelezen te hebben van de Bureau MaRit serie. Verdienstelijk geschreven, in vermakelijke en (op een enkele stroeve dialoog na) vlotte stijl. Alles lekker down-to-earth en ‘om de hoek’, al moet je er niet te veel bij stilstaan dat je eigen Tobias eens ’s morgens niet thuis zijn brokjes zou kunnen komen eten. Want daarmee maakt Esther Vermeulen het bont… Uiteraard komt alles min of meer goed, ook voor Roza. Een detective om met de kat op schoot te lezen.

  8. Ik heb met spanning deze bureau Marit gelezen. Aangezien katten mijn lievelingsdieren zijn komt de boodschap van dit boek nog meer binnen. Het begin lijkt eenvoudig , het oplossen van een vermiste kat (zaak) maar de schrijfster weet toch een onvoorziene kant van het verhaal te laten zien die je niet snel zou verwachten. Met spanning ben ik zeker gaandeweg het boek meer en meer gaan lezen, het nodigt uit om verder te lezen , wat in mijn geval positief is! De romances van Marit ,die zich afspelen in het boek zijn ook leuk en vlot beschreven . Al met al een boek die ik een ander zeker zou aanraden om te lezen!

  9. Met Marit is het nooit saai, ze beleefd allerlei avonturen en ontwikkelingen en ook op het romantische vlak. Spannend verhaal! En het leest ook lekker weg. Aanrader!

  10. Cees Rhienen - Wat Cees Leest

    Het kattenpension van Bureau MaRiT Veltman Boeken & Meer GEEN KATJE OM ZONDER HANDSCHOENEN AAN TE PAKKEN ++ ‘Als een engel des doods stond ze daar, het oordeel was geveld’ ++ Oorspronkelijke titel: Het kattenpension ISBN: 978 90 483 1697 7 Uitgegeven door: Veltman Uitgevers Pagina’s: 284 Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️, ½ ⭐️ Bureau MaRiT is een basis van veiligheid op het Noordereiland in Rotterdam. Detective Marit Johansen zwaait er al enige jaren de scepter. Het bureau is fictief, de personage is fictief maar de pen en hand van de auteur is dat zeker niet. De in Barendrecht woonachtige Esther Vermeulen heeft voor ieder deel een paar belangrijke voorwaarden waar het aan moet voldoen. Ieder verhaal moet naast ernstig en spannend, vooral aantrekkelijk en ontspannen zijn om te lezen. Nadat ze zelf voor de uitgifte van vijf delen verantwoordelijk was, kruiste Veltman Uitgevers haar pad wat een kleine renovatie betekende voor de lay-out. Maar tussen de cover en achterflap is het de wil van de auteur die wet is en dat moet zo maar blijven, ook na deel 7; Het kattenpension. Ontredderd klampt de alleenstaande Roza Pastel haar buurtgenoot Marit Johansen aan als haar kater Tobias plotseling is verdwenen. Normaal keert het beest wel terug maar dit keer niet. Marit belooft de ontdane vrouw eens rond te kijken. Een avondwandeling levert haar een vreemde situatie op die ze niet goed thuis kan brengen. Ook blijken er meer katten plotseling te verdwijnen in de buurt en uit de Maas wordt zelfs een zak met katten opgevist. Bij een bezoek aan Happy Cat, een pension voor gevonden katten, vindt ze de verloren Tobias en ze besluit het beest de volgende dag op te halen. Maar de volgende dag is de kooi waarin Tobias was opgesloten, vreemd genoeg verdwenen. En dat is niet het enige wat vreemd is aan het opvanghuis… ++ ‘De weeïge geur die ze ook al rook voor ze de deur ook maar had opengedaan en die ze zich waarschijnlijk inbeeldde. De dode lichamen die overal verspreid lagen, de ogen en de bek wijd opengesperd’ ++ Binnen de kennissenkring van Marit keren de vertrouwde namen natuurlijk weer terug. Natuurlijk is er meer dan voldoende aanleiding om collega en lover Jack Stevens en rechercheur en goede vriend Dix Boeks weer redelijk frequent langs te laten komen. Naast de hun bekende eigenaardigheden zijn ze deskundig genoeg om ook toegevoegde waarde te hebben in de zaak naar de verdwenen kater. Vermeulen leeft zo intens met haar protagonisten mee dat het voor haar ook moeilijk lijkt te worden om een favoriet te kiezen. Leuk om die onderlinge strijd om Marit steeds te zien ontbranden maar jammer dat het zo’n groot aandeel in het verhaal opeist. De detective Marit moet het in dit avontuur te vaak afleggen tegen de onzekere en besluiteloze Marit wiens gevoelens heen en weer klotsen tussen beide mannen. Wel is de sociale betrokkenheid van de auteur herkenbaar terug te vinden in Marit, haar hoofdpersonage. Dat alles maakt dat Het kattenpension de lezer weer datgene geeft wat wordt verwacht. De auteur moet er voor waken door de serie heen niet teveel in herhaling te vallen met de wispelturigheid in de gevoelens van Marit. Ook al is herkenbaarheid belangrijk voor de auteur, het zou wellicht de serie goed doen om het spannende deel meer te laten overheersen en de romantiek wat meer ondergeschikt te maken. Nu lijkt het vleugje romantiek uit te groeien tot een (te) flinke vleug. Eindoordeel: 3,5 sterren Spanning: 3 sterren Plot: 3 sterren Leesplezier: 4 sterren Schrijfstijl: 3 sterren Originaliteit: 4 sterren Psychologie: 3 sterren

  11. Goed opgebouwd verhaal’ Op de cover staat een afbeelding van een schuur; daarop een naamplaatje ‘Happy Cat’. Voor de schuur een opvallende zwarte kat. Later in het verhaal wordt de mysterieuze cover duidelijk. Vrij snel is duidelijk wat zich er afspeelt in ‘Happy Cat’. De beeldende schrijfstijl en plotwendingen maken veel goed. De echte spanning komt laat in het verhaal, maar verdwijnt omdat de afloop voorspelbaar is. De afgrijselijke dierenmishandeling, waar de auteur goed research naar heeft gedaan, is weerzinwekkend en roept onbegrip en walging op. Maatschappelijke problemen zoals alcoholisme, eenzaamheid, depressie en vreemdgaan worden subtiel aangeroerd. Opvallend is dat de hoofdstukken niet genummerd zijn, maar een passende titel hebben. De auteur beschrijft afwisselend het privéleven en werkomgeving van Marit. Bij ‘Het kattenpension’ is dit voor de lezer zeer welkom gezien de afschuwelijke dierenmishandeling, die goed, maar gelukkig niet tot in detail wordt beschreven. De karakters van de hoofdpersonages worden goed uitgediept. De dialogen zijn levendig; de gevoelens en beleefwereld van de personages worden prima verwoord en zorgen ervoor dat de lezer kan in- en meeleven. De auteur laat zien hoe mensen meegesleept kunnen worden in gruwelijkheden waar ze niet bewust voor gekozen hebben. Dat juist deze mensen op het moment suprême sterker worden en zelf beslissingen gaan nemen. ‘Het kattenpension’ is een goed opgebouwd verhaal met een vleugje romantiek dat de lezer qua thema nog lang zal bijblijven. oordeel 4*

  12. Ilovemovies: Mijn eerste aanraking van bureau Marit heeft voor gemende gevoelens gezorgd. Bureau Marit wordt door een buurtgenoot ingeschakeld omdat haar kat spoorloos is verdwenen. Marit bijt zich samen met haar hulpje Olaf volledig in het onderzoek en komt door haar gesprekken met haar goede vriend Dix, die als rechercheur werkzaam is, steeds tot vreselijkere ontdekkingen. Hebben de verschillende zaken iets met elkaar te maken en lukt het Marit de onderste steen boven water te krijgen? Het gekozen plot met de boodschap van dierenleed is heel goed gekozen. Het onderwerp zie ik zelden in een boek terug komen en is goed en realistisch verwerkt. De schrijfstijl is in mijn ogen minder prettig. Ieder personage wordt in een vertelvorm beschreven wat het lezen niet altijd ten goede komt. Het oogt soms passief en af en toe zelfs als opvulling door dezelfde opmerking vaak terug te laten komen. Ik ga ervan uit dat de voorgaande bureau Marit boeken op dezelfde wijze zijn geschreven. Dus voor degene die dat heerlijk vonden zullen Het Kattenpension zeker erg waarderen.

  13. Quote: Ondanks dat het hoofdthema al snel te vermoeden is heeft dit heeft geen invloed op de spanningsboog en heeft de auteur genoeg wendingen verwerkt om de lezer te blijven verrassen. Van de serie Bureau MaRit is dit deel een van de spannendste delen en heeft fragmenten die passend zouden zijn in een thriller. Alles samengevat heeft Vermeulen weer een zinderende detectiveroman neergezet, compleet met de ingrediënten spanning, romantiek en een doordringend hoofdthema.

  14. Mieke Wijnants recenseert

    Quote: Het kattenpension’ is een goed opgebouwd verhaal met een vleugje romantiek dat de lezer qua thema nog lang zal bijblijven.

  15. Mieke Wijnants recenseert

    Marit Johansen is privédetective en eigenaar van het detectivebureau Bureau MaRit op het Noordereiland in Rotterdam. Medewerker Olaf is gehandicapt en zit in een rolstoel. Ze werkt samen met de eigenzinnige detective Jack Stevens, met wie ze ook een relatie heeft. Marit is bevriend met rechercheur Dix Boeks. Op het moment dat Bureau MaRit geen opdrachten heeft belt een geëmotioneerde Roza Palet; haar kater Tobias van vijf jaar is verdwenen. Hij is nog nooit zolang van huis geweest. Roza is bang dat hem iets is overkomen. Marit voelt medelijden met de verdrietige Roza en besluit om Tobias te gaan zoeken. De zoektocht naar Tobias verloopt heel anders dan dat Marit had verwacht. In de buurt is geen spoor van Tobias te vinden. Haar zoektocht gaat verder; ze gaat de dierenasielen af en komt terecht bij het kattenpension ‘Happy Cat’. Daar maakt ze kennis met Maisy, een enthousiaste vrijwilliger. Samen kijken ze naar alle katten; Marit heeft geluk ze denkt Tobias te herkennen en maakt een foto van de kater. Met de foto gaat ze naar Roza en die denkt ook dat het Tobias is. Dolblij is ze. De volgende dag gaan ze samen naar ‘Happy Cat’ om Tobias op te halen. Deze keer worden ze te woord gestaan door een magere vrouw van middelbare leeftijd. De kat waarvan ze dachten dat het Tobias was, is weg. Vragend kijkt Marit naar de vrouw die hen stilzwijgend heeft gadegeslagen. ‘Dat zal ik even moeten uitzoeken’, zegt de vrouw en loopt naar kantoor. Even later weet ze te melden, dat er gisterenavond enkele katten zijn opgehaald. Marit zegt: ‘Ik heb tegen uw collega gezegd dat we Tobias vandaag zouden ophalen.’ De vrouw antwoordt: ‘Ik heb Maisy helaas sinds gisterenmiddag niet meer gesproken, omdat ik een afspraak had. Vandaag moest ze naar school en de vrijwilligster met wie ze samenwerkt is ziek, dus er is geen onderling contact geweest. Het spijt me dat de kat die u zag er nu niet meer tussen zit.’ Roza is intens verdrietig; ze gaan naar huis. Marit heeft een raar gevoel; alle katten die er bij haar eerste bezoek zaten zijn weg. Waar zijn ze gebleven? De vrouw richtte zich tot haar. Haar stem kwaadaardig en trillend van ingehouden woede. Als een engel des doods stond ze daar, het oordeel was geveld. Tijdens een etentje met Dix vertrouwt deze haar toe, dat er de laatste tijd regelmatig vuilniszakken met een lugubere inhoud uit de rivier worden gevist. Marit neemt dit als kennisgeving aan. Marit blijft op zoek naar Tobias en stuit hierbij op nog meer vreemde dingen. Wat een eenvoudige opdracht leek, blijkt een complexe zaak te zijn waarin katten en mensen spoorloos verdwijnen. Ze roept de hulp van Olaf en Jack in. Zal het hen lukken deze zaak op te lossen? Tijdens de opdracht van de vermiste Tobias komt haar relatie met Jack onder druk te staan. Marit ontdekt dat ze gevoelens heeft voor Dix. Voor wie kiest ze? Ze slaakte een diepe zucht. Ze hield van beide mannen, hoe verschillend ze ook waren. Op de cover staat een afbeelding van een schuur; daarop een naamplaatje ‘Happy Cat’. Voor de schuur een opvallende zwarte kat. Later in het verhaal wordt de mysterieuze cover duidelijk. Vrij snel is duidelijk wat zich er afspeelt in ‘Happy Cat’. De beeldende schrijfstijl en plotwendingen maken veel goed. De echte spanning komt laat in het verhaal, maar verdwijnt omdat de afloop voorspelbaar is. De afgrijselijke dierenmishandeling, waar de auteur goed research naar heeft gedaan, is weerzinwekkend en roept onbegrip en walging op. Maatschappelijke problemen zoals alcoholisme, eenzaamheid, depressie en vreemdgaan worden subtiel aangeroerd. Opvallend is dat de hoofdstukken niet genummerd zijn, maar een passende titel hebben. De auteur beschrijft afwisselend het privéleven en werkomgeving van Marit. Bij ‘Het kattenpension’ is dit voor de lezer zeer welkom gezien de afschuwelijke dierenmishandeling, die goed, maar gelukkig niet tot in detail wordt beschreven. De karakters van de hoofdpersonages worden goed uitgediept. De dialogen zijn levendig; de gevoelens en beleefwereld van de personages worden prima verwoord en zorgen ervoor dat de lezer kan in- en meeleven. De auteur laat zien hoe mensen meegesleept kunnen worden in gruwelijkheden waar ze niet bewust voor gekozen hebben. Dat juist deze mensen op het moment suprême sterker worden en zelf beslissingen gaan nemen. ‘Het kattenpension’ is een goed opgebouwd verhaal met een vleugje romantiek dat de lezer qua thema nog lang zal bijblijven. Verhaal: 4**** Schrijfstijl: 4**** Spanning: 3***

  16. Omdat Bureau MaRit, een detectivebureau, even zonder opdrachten zit, neemt privédetective Marit Johansen de opdracht om een vermiste kat op te sporen aan. Tobias, de kat van een van haar buurtgenoten is niet meer thuisgekomen en de eigenares is erg ontredderd. Marit, zelf ook een dierenliefhebber, gaat op onderzoek uit. Als Dix, een bevriende rechercheur, haar vertelt dat er de laatste tijd regelmatig vuilniszakken met een lugubere inhoud uit de rivier wordt gevist, staat ze er niet lang bij stil. Maar tijdens haar zoektocht stuit ze op vreemde dingen en steeds meer moet ze denken aan wat Dix haar heeft verteld. De opdracht die Marit heeft aangenomen blijkt niet zo eenvoudig te zijn als gedacht en dreigt uit de hand te lopen. ‘Haar hersens leken het in eerste instantie niet te registreren, maar opeens drong de realiteit in volle hevigheid tot haar door. Vol afschuw bekeek ze de inhoud en sloeg haar handen voor haar mond. Afgrijselijk.’ De cover toont een soort van oude schuur waar een bordje hangt met Happy Cat. Voor de schuur loopt een zwarte kat. Het kleurgebruik is mooi opvallend en als het verhaal eenmaal gevorderd is krijgt deze schuur zijn betekenis. Het kattenpension is het zevende deel uit de Bureau MaRit serie en de proloog van dit boek hakt er gelijk flink in. Beangstigend en waarbij de vraag wordt opgeroepen: waarom? Het verhaal zelf begint onschuldig en de zaak die Marit aanneemt lijkt simpel te zijn. Hoewel, een vermiste kat opsporen is niet altijd zo eenvoudig. Maar de opdracht is niet het enige waar Marit zich mee bezig houdt. Haar relatie met Jack lijkt een beetje te verslappen terwijl haar vriendschap met Dix steeds hechter wordt. De hoofdstukken in dit boek zijn niet voorzien van een nummer maar van een bijpassende titel. In Het kattenpension worden gruwelijke situaties beschreven en het voorstellingsvermogen krijgt het, mede door de beeldende schrijfstijl, zwaar te verduren. Gelukkig wordt niet alles expliciet beschreven, maar dit zou ook niet passend zijn bij deze serie. De boeken uit deze serie kenmerken zich door een spanning die toch luchtig blijft al is dit in Het kattenpension wat minder luchtig dan in de voorgaande delen. De gruwelijkheden drijven de spanning flink op en roepen veel weerzin op. Het is dan ook een behoorlijk pittig hoofdthema, in ieder geval voor de echte dierenliefhebber. Wel wordt alles mooi afgewisseld, zoals we van de auteur gewend zijn, met vleugjes romantiek. En door tijdige rustpunten toe te passen wordt de lezer even een adempauze gegund. Rustpunten waarin het privéleven van Marit meer de aandacht krijgt. Een privéleven vol met twijfels en de auteur weet ook hierin de nieuwsgierigheid van de lezer hoog te houden. Naast het hoofdthema wordt er zijdelings het thema alcoholisme aangeroerd en wat dit voor gevolgen kan hebben. Voor beide thema’s geldt dat de auteur haar research weer prima heeft gedaan. Ondanks dat het hoofdthema al snel te vermoeden is heeft dit heeft geen invloed op de spanningsboog en heeft de auteur genoeg wendingen verwerkt om de lezer te blijven verrassen. Van de serie Bureau MaRit is dit deel een van de spannendste delen en heeft fragmenten die passend zouden zijn in een thriller. Alles samengevat heeft Vermeulen weer een zinderende detectiveroman neergezet, compleet met de ingrediënten spanning, romantiek en een doordringend hoofdthema. oordeel 4*

  17. In deze vlot geschreven detectiveroman wordt privédetective Marit Johansen door een van haar buurtgenoten om hulp gevraagd. Er wordt een huisdier vermist. Door het gebrek aan werk besluit ze op het verzoek van de ontredderde vrouw in te gaan en begint een zoektocht die gaandeweg steeds grimmiger wordt. Een bevriende rechercheur, Dix Boeks, vertrouwt haar toe dat er de laatste tijd met regelmaat vuilniszakken met een lugubere inhoud uit de rivier worden gevist. Als een aantal louche individuen haar pad kruisen, dreigt een ogenschijnlijk simpele opdracht volledig uit de hand te lopen… De cover Op de cover is ‘Het kattenpension’ Happy Cat te zien. Het gebouw ziet er oud en ook beetje vervallen uit, dit geeft de cover een donkere en lugubere sfeer. Op de achtergrond is een stukje van Rotterdam te zien. De lucht boven het kattenpension is dreigend oranje. Wat mij betreft past deze cover uitstekend bij het verhaal en hij spreekt mij ook zeer zeker aan. Het verhaal Marit Johansen is de eigenaresse van privédetectivebureau MaRiT. Samen met Jack en Olaf probeert ze weer een nieuwe zaak op te lossen. Deze keer is ze gevraagd door Roza Pastel, een buurtgenote, die haar kat Tobias kwijt is. Hij is niet meer thuis gekomen… Aangezien Bureau MaRiT op dit moment niet veel inkomsten heeft, besluit ze deze opdracht aan te nemen en opzoek te gaan naar Tobias. Al snel merkt Marit dat ze in een duistere wereld terecht komt en dat er veel dingen zijn die niet kloppen. Dix Boeks, een bevriende rechercheur, vertelt dat door de politie de laatste tijd steeds vaker vuilniszakken in de rivier gevonden worden waar telkens een lugubere inhoud in zit. Al snel wordt het duidelijk dat Marit geen makkelijke klus heeft aangenomen. Kan ze het mysterie rondom de vermiste kat Tobias oplossen? Ik merk dat ik, bij elk nieuw deel in deze serie, meer fan word van de schrijfstijl van Esther Vermeulen. Zo ook bij dit nieuwste boek. Esther laat je echt meekijken over de schouder van de hoofdpersoon, hierdoor kan ik mij erg goed in het verhaal inleven. Wat er ook nog eens bovenop komt is dat dit wat er in dit verhaal gebeurd de nachtmerrie is voor kattenbezitters. Laat ons nu net twee katten hebben. Daardoor komt dit boek echt dichtbij en dit maakt dat ik het boek nog beter vind. De schrijfstijl is aangenaam te noemen en de hoofdstukken zijn lekker kort, hierdoor had ik altijd zoiets van “nog even één hoofdstuk…”. Dit boek houdt je niet alleen vanaf het eerste tot het laatste hoofdstuk bezig… Maar ook nog nadat je het boek uitgelezen hebt.

  18. Quote – De wereld van Bryan: Dit boek is gruwelijk goed waarbij je gruwelijk soms letterlijk mag nemen. Maar ook de romantiek ontbreekt zeker weer niet, waardoor ook dit boek weer moeilijk weg te leggen is.

  19. Quote – Kapitein Zeehavenpolitie Rotterdam: Weer een spannend boek over Bureau MaRiT, dat zich afspeelt in een voor mij zeer bekende omgeving en voor mij herkenbaar werk omdat ik zelf 13 jaar lid ben geweest van het HARC-team. Lastig maar mooi werk.

  20. Quote – De Stem van Dordt: “Privedetective Marit Johansen wordt door een van haar buurtgenoten om hulp gevraagd. Er wordt een kat vermist. Achter het alledaagse probleem blijkt een groep keiharde misdadigers te zitten. Wie dit verhaal kent, leest nooit meer zonder bijgedachten de rubriek ‘vermiste huisdieren’ in de plaatselijke krant”

  21. Quote “WatCeesleest” en leesclub “Thrillzone”: “Sociale bewogenheid auteur spettert via Marit van de pagina’s”

Laat een reactie achter aan Mikske2 Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Bureau MaRiT
Spannende Rotterdamse detectiveroman met een vleugje romantiek.

Een spannende reeks detectiveromans, meeslepend en actueel met een vleugje romantiek.

Los leesbaar, voor vrouwen en mannen.

Laatste berichten
RECENSIE

‘Voor als je even geen zin hebt in zo’n pittige gruwelijke thriller, maar gewoon wil ontspannen met een leuk en spannend boek’

Wendy Wenning, VrouwenThrillers.nl