De vooravond van de maand van het Spannende Boek in Felix Meritis, het prachtige pand aan de Keizersgracht, was een leuke happening. Een feestelijk welkomswoord eenmaal op de rode loper en het rode lint dat net voor onze ogen doorgeknipt werd, dit was het 25ste jubileumjaar met de creme de la creme van de thrillerwereld uit binnen- en buitenland. Ook voor mij als beginnend auteur een feest van herkenning en van heerlijke spanning. Het begon al met de toiletten, geen wiite TL verlichting met witte, glanzende wandtegeltjes, maar kronkelige, donkerverlichte gangen met politielinten, de plaats delict. Tommy Wieringa, de auteur van ‘Dit zijn de namen’ speelde getuige-deskundige op de geimproviseerde rechtbankset van zijn eigen bestseller, waar het raadsel van een onthoofd lijk van twee kanten belicht werd door bekende namen in de rechtbankwereld, zoals aanklager Hanneke Festen, rechter Karina de Koning en de welbespraakte advocate mr. Inez Weski, met haar bijna Gothic uiterlijk op z’n minst een opvallende verschijning. Maar voor wij het oordeel konden afwachten, vluchtten wij de zaal uit om in een andere zaal de lezing van DNA-deskundige Lex Meulenbroek ’25 jaar superontwikkelingen in DNA-ontwikkelingen’ te volgen, zeker indrukwekkend, net als de vraag die hij het publiek stelde: ‘Hoeveel DNA bezit een mens nu werkelijk, kun je dat eens in lengte uitdrukken?’ Een enthousiaste toehoorder riep resoluut: ‘Van hier naar de maan’, waarop iemand anders reageerde: ‘En terug’. Beide heren verdienden een boek, maar hadden het bij lange na niet bij het rechte eind. ‘Van hier naar de zon en terug maal 70!’ Daarna was het even stil in de zaal. De zaak van Marianne Vaatstra werd o.a. uitgelicht waar we voor het eerst over het DNA-verwantschapsonderzoek leerden in september 2012, en we zijn benieuwd waar deze ontwikkelingen ons zullen brengen. Is het in de toekomst mogelijk een misdrijf te verijdelen, zoals in de film Minority Report met Tom Cruise? De sympathieke Lex Meulenbroek moest ons daarop het antwoord schuldig blijven, maar feit is dat het einde nog lang niet in zicht is van de wondelijke wereld die DNA heet. Boven in een aparte zaal was een livestream van de voorstellingen die vol waren, zodat de laatkomers het op een groot scherm toch konden volgen. Veel bekende en onbekende gezichten, maar allemaal mensen die net als ik een groot liefhebber zijn van spannende verhalen en dit gevoel graag door willen geven. Graag hadden we nog veel meer gezien, zoals de ‘Ik hou van Thrillers-quiz’ georganiseerd door Crimezone, maar de tijd ontbrak ons. Kortom een heerlijke avond en een andere kijk op Amsterdam, waar je op een doordeweekse nacht gewoon buiten kunt wandelen omdat iedereen dat lijkt te doen, maar van onze hoofdstad mag je natuurlijk wel het een en ander verwachten.
